 Wysłany: Pon 8:14, 16 Maj 2016 Temat postu: |
|
| Teraz powinniśmy zwrócić na to szczególna uwagę,ponieważ may sezon na kleszcze i nie trudno o chorobę naszego pupila,warto przeprowadzić szczegółowe testy,zapraszamy do nas:) | |
| Wysłany: Pon 12:33, 04 Kwi 2016 Temat postu: |
|
Na szczęscie mój piesek jest regularanie szczepiony  |
|
| Wysłany: Wto 9:23, 15 Gru 2015 Temat postu: |
|
| Ja mojego Labka szczepię co roku w lutym. Tak mi zalecił weterynarz. | |
| Wysłany: Śro 15:29, 14 Paź 2015 Temat postu: |
|
| I tak powinno być,w przypadku braku szczepienia,o chorobę bardzo nie trudno. Jeżeli szukacie fachowej pomocy z zakresu weterynarii,to zapraszamy do naszego centrum:) | |
| Wysłany: Pią 11:19, 20 Mar 2015 Temat postu: |
|
| U nas każdy pies jest szczepiony na to, | |
| Wysłany: Pon 12:31, 25 Lis 2013 Temat postu: |
|
| Szczepimy regularnie | |
| Wysłany: Wto 21:52, 12 Lis 2013 Temat postu: |
|
Wścieklizna była na początku lat 90siątych prawie całkowicie opanowana w Polsce, niestety cięcia i ograniczenia spowodowały, że wróciła do Polski  |
|
| Wysłany: Nie 22:59, 03 Lis 2013 Temat postu: |
|
| Temat stary ale cały czas aktualny, choroba niestety śmiertelna nie tylko dla zwierząt ale i dla ludzi, dlatego musimy szczególnie uważać na kontakt naszych pupili z innymi zwierzakami. | |
| Wysłany: Nie 14:27, 27 Lip 2008 Temat postu: |
|
Bardzo ciekawy artykuł  Saba niedawno była szczepiona przeciw wściekliźnie |
|
| Wysłany: Śro 20:13, 30 Maj 2007 Temat postu: Wścieklizna |
|
Wirus wścieklizny Wścieklizna - wirusowa, zawsze śmiertelna choroba zakaźna zwierząt (niektórych ssaków), mogąca przenieść się na człowieka (antropozoonoza). Nazwa Nazwa "wścieklizna" wywodzi się od przebiegu jednej, lepiej dostrzegalnej, z form choroby. Cechuje ją znaczne podniecenie i agresja ("wściekłość"). Wściekliznę nazywa się też czasem wodowstrętem (łac. hydrophobia), co jest odbiciem jednego z objawów choroby, mianowicie mimowolnych skurczy mięśni na widok lub sam dźwięk wody. Czynnik etiologiczny Wścieklizna jest chorobą wirusową spowodowaną przez ssRNA(-) wirusa Rabies virus (RABV) z rodziny Rhabdoviridae, rodzaju Lyssavirus. Występuje w 7 biotypach, z czego przyczyną zakażeń zwierząt naziemnych są głównie wirusy biotypu pierwszego. Pozostałe biotypy są zazwyczaj przyczyną wścieklizny nietoperzy. Wszystkie biotypy są patogenne dla człowieka. Wirion ma kształt torpedy. Droga szerzenia Rezerwuar zarazków stanowią zarówno ssaki dzikie, jak i domowe. Z pierwszej grupy wymienić należy: lisy, jenoty, borsuki, nietoperze, inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast: psy i koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze względu na masowe szczepienia zwierząt domowych zagrożenie jest niewielkie. W krajach tropikalnych wścieklizna może być rozprzestrzeniana również przez żywiące się krwią zwierząt nietoperze z rodziny wampirów. Do zakażenia (zwierząt lub człowieka) dochodzi na drodze kontaktu bezpośredniego - przez pokąsanie lub oślinienie. Możliwe jest, choć u człowieka rzadkie, zakażenie na drodze powietrznej (kropelkowej i pyłowej) aerozolem odchodów nietoperzy w jaskiniach. Do wystąpienia choroby dochodzi u około 20% wystawionych na ekspozycję - szczególnie osobników pogryzionych na pysku/twarzy, szyi, klatce piersiowej lub pokąsanych głęboko. Odnotowano także infekcje przez przeszczepienie organów od zmarłych dawców z nierozpoznaną wścieklizną. Chorobę cechuje długi okres utajenia średnio od 1 do 3 miesięcy - skrajnie od 10 dni do ponad roku. Chory człowiek jest także zakaźny dla otoczenia. Leczenie Do dzisiaj nieznany jest lek przeciwko wściekliźnie. Jeśli nie wystąpiły objawy choroby podejmuje się próbę zastosowania uodpornienia bierno-czynnego polegającego na podaniu surowicy i serii szczepionek podawanych w mięsień naramienny lub podskórnie (dawniej szczepionkę podawano w mięsień brzucha ze względu na specyficzne ukrwienie - nie stosuje się już tej metody). Uodpornienie uzyskane na drodze biernej ochrania chorego do momentu uzyskania odporności czynnej. Chorym szczepionym wcześniej nie podaje się surowicy. Możliwość czynnego uodpornienia organizmu możliwa jest dzięki długiemu okresowi wylęgania. Chorego człowieka, u którego wystąpiły objawy izoluje się głównie w celu zapewnienia mu spokoju; stosuje się leczenie objawowe. Do tej pory odnotowano mniej niż 5 przypadków wyzdrowienia chorych ludzi, u których pojawiły się symptomy choroby. Zwierzęta zwykle się usypia. Żródło; www.wikipedia.pl |
|