psy:koty:gryzonie:konie:ryby:terrarystyka:SB-dla zarejestrowanych!

KaŚka

Hej, jestem tu nowa. Postanowiłam napisać trochę o moim psiaku.

Sweety vel Słiti to cudny, prawie czteroletni psiak w typie Border Collie. Pochodzi ze schroniska w Wieluniu. Błąkała się przez jakiś czas na przystanku autobusowym w podwieluńskiej wsi. Naszczęście znalazła się dobra dusza, która Sweety wzieła do siebie, a gdy znalazła transport przywiozła psine do schroniska.
Sunia jest żywiołowa, pogodna i bardzo mądra. Jednak warkot jaki dobiega z jej gardzieli na widok konkurencji - po raz pierwszy - wprawił mnie w porządne zaskoczenie. Sweety nie lubi innych suczek, nie wiem dlaczego. Widocznie ma taki charakterek.
U mnie mieszka już prawie 2 lata. Przygarnęłam ją 12 maja 2006 roku i od pierwszego wejrzenia pokochałam.
To znaczy zdążyłam już ją wcześniej pokochać, ale teraz kocham ją jeszcze bardziej. A wszystko zaczęło się tak:
Od dziecka marzyłam o psie, którego mogłabym przytulić, pogłaskać, ucałować. Aż w końcu po tych prawie 10 latach (teraz mam 14) czekania zgodzili się rodzice, a więc zaczęłam szukać. Na początku miał być to Labrador. Zadzowiniliśmy do hodowli, ale zostały jedynie czarne, a mutti chciała biszkoptowego.... I jakoś nie było akuratnie żadnych ciekawych ofert. Aż pewnego dnia wziełam gazetę i przeczytałam artykuł o schronisku w Wieluniu. "Znajduje się tam ponad 80 psów!" - przeczytałam i już wiedziałam, że napewno będzie na mnie tam czekał mój wybraniec. Szybko usiadłam przed komputerem i wyszukałam wieluńską stronę. Przebierałam w 30 psach, ale jakoś żaden mojego serca nie zdobył. Na koniec zajrzałam do profilu Sweety. Oto jej opis (jaki tam przeczytałam):
"(30 lipiec 2005)
Sweety vel Słiti Wink

to jeszcze dzieciak - ma ok. roku. Na początku lipca błąkała się w okolicach przystanku autobusowego w podwieluńskiej wsi. Na szczęście znalazła się dobra dusza, która zaczęła ją dokarmiać, a gdy znalazła transport - przywiozła małą do nas.
Dziewusia jest słodziutka - w końcu jej imię z niczego się nie wzięło Wink

Łagodna dla ludzi, żywiołowa, pogodna Very Happy

Ale jednocześnie paskuda wstrętna jeśli chodzi o inne psie kobietki - warkot, który dobiega z jej gardzieli na widok "konkurencji" wprawił mnie w porządne zaskoczenie Surprised

Z tego też względu mała siedzi zamknięta w kojcu, co niestety bardzo źle na nią wpływa Sad

(21 listopad 2005)
Słodziutka panna nadal tkwi w kojcu Sad

Jest chyba najładniejszym naszym psiątkiem - a jakoś nie widać szans na poprawę jej losu, na własny dom...
Serce się łamie, gdy patrzy się na nią za kratami kojca - jej skoki na widok człowieka wyglądają tak, jakby chciała tym zaskarbić ludzkie uczucia, przyciągnąć do siebie uwagę. Skacze jak może najwyżej, poszczekując przy tym rozpaczliwie Sad

Nie mogłam zrobić jej "normalnego" zdjęcia - bo co się już przymierzyłam to Sweety wybijała się w górę i na zdjęciu miałam albo rozmazaną smugę, albo końcówkę ucha, ogonek bądź brzuszek Wink

Oj... potrzebny jej niesamowicie nowy dom, opiekunowie, którzy małą wychowają, nauczą wszystkiego... A ona będzie mogła spokojnie zasnąć przy nodze swego pana - bez nerwów, że jej ucieknie, że ją porzuci Sad

"

I już wiedziałam, że ten pies czeka właśnie na mnie! Ponadto tak bardzo przejął mnie los tych pozostałych psiaków, że zostałam wolontariuszką owego schroniska. Zbieram pieniążki, staram się pomóc finansowo i nie tylko. Ale wróćmy do tematu.
Rodzice - no oni do końca nie byli przekonani co do zabrania Sweety ze schroniska jendak JA się uparłam i nie było odwrotu.
Na początku była trochę osowiała, bała się ludzi. Nie umiała chodzić na smyczy oraz nie znała podstawowych komend. Na szczęście to bardzo rozumny psiak więc z nauką nie było większych problemów. Teraz potrafi chodzić na smyczy, przy nodze, reaguje na komendy typu: siad, leżeć, zostań, proś - po prostu te obowiązkowe.
Szceniaków Sweety nie miała i raczej mieć nie będzie, jednak to jej nie przeszkodziło do wzięcia sobie pod własne skrzydła ... kota!. O tak, to bardzo udana rodzinka. Śpią razem, jedzą z jednej miski, bawią się. A gdy Kodżak był malutki, Sweety dostała mleka i wykarmiła "potomka". Niestety rodzeństwo synusia nie miało tyle samo szczęścia; po urodzenu Kodżaka i jego trójki rodzeństwa okazało się, że wszystkie są nieuleczalnie chore. Wkrótce potem zginęła ich mamusia (kocia - oczywiście). Obowiązki karmienia i wychowania spadły na mnie. Po pewnym czasie ich stan bardzo się pogorszył i dwa z nich zdechły. Fiona i Kodżak mieli szczęście i przetrwali najgorszy okres, w którym prawdopodobieństwo przejścia za TM było największe. Fiona zamieszkała u starszej pani, która miała już inne dwa koty. Na Kodżaka chętnych nie było, więc został, a Sweetulec szczerze go pokochała i żyją razem; w zgodzie i harmonii.
Narazie to by było na tyle.
Zdjęcia będą za jakiś czas.

MiraBELKa :*

A masz jakaś fotkę ?

KaŚka

Oczywiście, że mam i to całkiem sporo. Wybiorę i wyślę te najlepsze przy odrobinie więcej czasu.

MiraBELKa :*

No to ja czekam Smile

KaŚka

No już się poprawiam i wysyłam fotki.

Sweety w schronisku

I u mnie.

MiraBELKa :*

Jaka śliiczna Razz

Te mały kotek tez jest twój ? Very Happy

KaŚka

No a jak.

KaŚka

I kolejna porcja "kropek wszędzie"
Oto Sweety teraźniejsza.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Ada- wojowniczka

Słodziutka Smile

Karola

Śliczna

Ale rozumiem, że nie zostawiasz sobie wszystkich kociąt? Smile

KaŚka

Akuratnie wtedy na świat przyszły cztery; dwie dziewczynki i dwa chłopaczki.
Ale to już było dawno. W maju minie drugi rok.
Niestety jak napisałam na początku tego tematu, wszystkie były nieuleczalnie chore. Dwa z nich zdechły, jeden znalazł dom u starszej pani, a ostatni (najsilniejszy) został wychowany przez Sweety.
No i teraz aktualnie mam dwa koty. Babcię od Kodżaka - Śnieżkę, no i samego wielkiego Kodżaka. Rolling Eyes

kesi

słodkiego masz psa

dominia16

Kociak i piesiak - Super wykrzyknik

!
A nie gryzą się???

Zuzia

Sliczna sunia. Smile

A kociak boski... Embarassed

KaŚka